- хардьыгынаа
- 1) хрипеть; күөмэйэ хар-дьыгыныыр у него в горле хрипит; 2) клокотать, бурлить; күөс оргуйан хардьыгы-ныыр журчит ручей. хардьыгынат= побуд. от хардьыгынаа=. харк: харк гын= звукоподр. однокр. резко хрустнуть, треснуть (напр. о раздавленной сухой берёсте, ветке, кости).
Якутско-русский словарь. - М.: Советская Энциклопедия. К.К. Юдахин. 1965.